Vakantie. Even niks. Geen afspraken, geen deadlines, alleen het ruisen van de bomen en het trage tikken van de tijd. Op zulke dagen grijp ik graag naar een spelletje Rummikub, een van mijn lievelingsspellen. Het heeft iets rustgevends: de stenen in je handen, de rijen cijfers die langzaam betekenis krijgen, het plezier van orde scheppen.
Een paar jaar geleden ontdekte ik iets bijzonders: de Rotterdamse variant van Rummikub. Hetzelfde spel, maar dan met een twist. In plaats van alleen horizontale rijtjes en setjes, mag je ook verticaal aanleggen. Eén extra regel. Dat klinkt klein. Maar het verandert alles.
Plotseling zie je mogelijkheden die er eerst niet waren. Je denkt niet meer alleen in rechte lijnen, maar in kruispunten en verbindingen. Het spel wordt dynamischer, creatiever, soms zelfs een beetje chaotisch. Voor wie het voor het eerst speelt, is het even wennen. “Mag dat wel?” vragen ze vaak. Maar na een paar rondes wil niemand meer terug naar de oude manier.
En dat is het mooie: één kleine verandering opent een wereld aan nieuwe mogelijkheden. Zo’n spelletje, simpel en luchtig, herinnert me eraan dat dit ook in het echte leven zo werkt. Eén andere blikrichting, één nieuwe regel, één kleine verschuiving, en ineens ligt het speelveld van je werk of je leven vol ongekende mogelijkheden.
Misschien zit de grootste vrijheid wel in de durf het anders te doen.