Onlangs werd ik gebeld door een gestreste Rob, een creatieve designer die me vertelde dat hij onenigheid had met collega’s over het niet nakomen van zijn afspraken. Hij gaf aan dat hij erg slordig is en zich niet goed kan houden aan de planning en afspraken. Hij vergeet dingen op te schrijven en komt pas in actie als de druk erg hoog is. Collega’s spreken hem hierop aan en de maat leek vol.
Een teamlid had hem verteld over Organizing Works en de mogelijkheid hulp in te schakelen bij het (anders) plannen en organiseren van zijn werk. Hij was behoorlijk sceptisch maar, nam contact met mij op.
Na een uitgebreid intakegesprek werd voor hem duidelijk dat er positieve mogelijkheden waren maar er wel werk aan de winkel was voor Rob.
De situatie was als volgt: hij had een lege agenda, vulde de dag in met wat hij tegenkwam in zijn mailbox en voelde zich daar eigenlijk prima bij. Dacht hij. Dat wat hij creëerde aan creatief werk in logo’s, promotiefilmpjes en teksten deed hij naar eigen invulling. In afstemming was er veel niet duidelijk en was er veel ruis. Veel to do lijstjes zaten in zijn hoofd en er was veel wat nog een keer gedaan moest worden.
In overleg besloten we samen aan de slag te gaan. Hij bleek heel gemotiveerd te zijn omdat ondertussen zijn baan op de tocht stond. Zijn leidinggevende had aangegeven dat er iets concreet moest veranderen om zijn contract te kunnen verlengen.
De afgelopen jaren heb ik me gespecialiseerd in het begeleiden van professionals. Vaak worden er door mijn programma grote stappen gezet in kwaliteit en organisatie. Resultaten worden behaald door diepgang in Organizing en maatwerk aan te bieden.
Er is een gedragscomponent in het georganiseerd willen leren werken. In mijn beleving is dit 80% van waar het echt over gaat. De overige 20% is techniek zoals bijvoorbeeld een programma als Microsoft Outlook en hoe daarmee om te gaan.
In een aantal sessies gingen Rob en ik zijn manier van werken bekijken, bespreken en ontdekte Rob dat hij heel graag overzicht wilde over zijn dagelijkse taken en werkzaamheden. Hij zocht structuur in zijn dag wat hem houvast zou geven en een positief patroon en gewoonte zou worden. Ook wilde hij leren vooruit te plannen zodat hij minder energieverlies ervaarde. Hij wist wat hij wilde; een betrouwbare collega worden! En een contract verlenging. Een helder doel én motivatie wat samen zorgden voor een mogelijke succesvolle verandering.
Al snel had Rob door hoe hij anders kon werken. Zijn belangrijkste leerles was het ‘plannen om te plannen’ aan het begin van de werkdag en hier ruimte voor te maken. Hij wisselde zijn papieren agenda in voor een digitale, schoonde zijn mailbox op en werkte volgens een vast ritme. Door onze gesprekken werd hem zelf, zijn oude gedrag duidelijk en zette hij koers naar de gewenste nieuwe manier van werken. Hij leerde weloverwogen keuzes te maken en nam verantwoordelijkheid voor zijn werk, de juiste vormgeving conform de wensen van de klant en bijbehorende deadlines. Hij gaf aan al snel 1,5 uur per dag ‘over te houden’ waardoor hij meer productiviteit ervaarde en werk kon oppakken dan voorheen.
Na een aantal intensieve sessies hadden we een evaluatiemoment en vroeg ik Rob wat hij geleerd had de aflopen weken. Hij begon te stralen en zei ”Ik heb structuur in mijn werk, ik ervaar een andere dag. Ik sta zelfs nu op tijd op, ontbijt ook op vaste tijden. Ik ruim zelfs de woonkamer op. Mijn vriendin is daar heel blij mee. Voorheen was ik gejaagd en had ik nauwelijks tijd om te sporten. Nu wel! Ik zit beter in mijn vel en ik voel dat mijn mentale gezondheid veel beter is. Ook heb ik geleerd naar duidelijkheid te vragen als ik een opdracht van een klant of collega krijg. Ik vraag naar wat ze precies willen en wat niet en wat de deadline is. Het contact met de collega’s verloopt prettig en gezelliger. “Vervolgens vertelde hij me dat hij bij aanvang van onze samenwerking heel sceptisch was. Waarom? Omdat hij niet wist wat hem te wachten stond en geen idee had over het leren plannen en organiseren. Het is geen vak op school of studie, hij had het niet van zijn ouders meegekregen. “Je bent dus nu een believer!” grapte ik naar hem. Hij begon hard te lachen en zei “Inderdaad ik ben een believer. Ik heb het ervaren en nu weet ik dan plannen en vooruitkijken me wat brengt omdat ik nu weet hoe ik het kan toepassen”.