Tijdens mijn werk als organizer begeleid ik dagelijks mensen in het proces van plannen en organiseren. Een belangrijk onderdeel daarvan is grenzen helder krijgen. Grenzen in de zin van: hoeveel uur werk je per week?
Mijn vraag is dan steevast: “Hoeveel uur werk je per week… op papier?”
Het antwoord is vaak: 32.
“En hoeveel werk je er écht, als je eerlijk bent?”
Afgelopen week hoorde ik: “Gemiddeld 3 uur per week extra.”
Dan volgt de rekensom. Uitgaande van 45 werkweken per jaar is dat 135 uur extra. Bij een werkweek van 32 uur is dat ruim 4,2 extra werkweken.
Dat is praktisch een dertiende maand, vaak onbetaald. Mijn moeder zou dan zeggen: “Je doet je mond open of je portemonnee.” Met andere woorden: maak het bespreekbaar met je leidinggevende of ga je werk anders organiseren (liefst allebei).
Waarom gebeurt dit?
Waarom worden er zoveel extra uren gewerkt? Vaak uit betrokkenheid en het gevoel dat de output nog niet goed genoeg is. Ondertussen trekken afleiding, ad-hoc vragen en onderbroken focus je planning scheef. Zonder duidelijke grenzen lijkt het werk nooit af; er komt steeds weer nieuw bij. Zo ontstaat een vicieuze cirkel.
Door je bewust te worden van dit energielek zie je: dit kan niet langer. De uitweg is anders plannen en organiseren, met afspraken die je ook echt bewaakt.
De doorbraak: anders plannen én duidelijke afspraken
- Grenzen stellen in begin- en eindtijd. Maak het concreet en houd je eraan.
- Realistisch inplannen. Wat past er écht in vandaag? Reken met buffer.
- Duidelijk communiceren. Zeg wat wél afkomt en wat verschuift.
- JA zeggen tegen jezelf. Je energie is geen bodemloze put.
- Wennen aan een nieuwe manier. Geef jezelf 3 tot 4 weken om het in te slijten.
- Genieten van het effect. Meer rust zorgt voor meer werkplezier én betere resultaten.